Jedną nogą na wsi, drugą w mieście, głową w chmurach, sercem przy sobie. Dłonie zanurzone w glinie, tuszu farbach i wszystkim przy pomocy czego mogę się komunikować ze światem zewnętrznym jak i wewnętrznym., Dobrze, że jest grawitacja.

Tworzę bo muszę.Poza tym nic innego nie potrafię. Sztuka wypełnia prawie wszystkie obszary mojego życia, uczy mnie być tu i teraz. Próbuję za nią też żyć, chociaż nie jest to takie proste.

Sztukę, tworzenie, kreację traktuję jako formę komunikacji ze światem po prostu. To taki język i sposób na przedostanie się wewnętrznego eteru do świata materialnego i odwrotnie. I chyba dlatego ciężko mi się skupić na jednym środku wyrazu.Pięknie to ujął Witkacy